አለምና በአለም ውስጥ ያለውን ሁሉ የፈጠረ እግዚአብሔር ነው፡፡ እርሱ የሰማይና የምድር አምላክ ነው፡፡ እርሱ ሕይወትንና እስትንፋስን ለሁሉም ይሰጣል፡፡

ኢየሱስ የእግዚአብሔር ልጅ ነው፡፡ ኢየሱስ የግል አዳኛችን እንዲሆን እግዚአብሔር ከሰማይ ላከው፡፡ እግዚአብሔር ዓለሙን በጣም ስለወደደ (ያ ማለት አንተንና እኔን ወደደ ማለት ነው) አንድያ ልጁ የሆነው ኢየሱስን ለኃጢአታችን እንዲሞትና የሚያምንበት ሁሉ የዘላለም ሕይወት እንዲኖረው እንጂ እንዳይጠፋ ወደ አለም ላከው (ዮሐንስ 3፥16)፡፡

ኢየሱስ ወደ ምድር እንደ ትንሽ ሕጻን ልጅ መጣ፡፡ በምድር ላይ በነበረበት ወቅት አባትና እናቱ ዮሴፍና ማርያም ነበሩ፡፡ እርሱ በጋጣ ተወልዶና በግርግም ተኝቶ ነበር፡፡

ኢየሱስ ከዮሴፍና ማርያም ጋር አድጓልና ታዘዛቸው፡፡ አብሯቸው የሚጫወታቸው ወንድሞችና እህቶች ነበሩት፡፡ ዮሴፍንም በአናጺነት ስራው ያግዘው ነበር፡፡

ኢየሱስ ትልቅ ሰው ሲሆን ሰዎችን ስለ ሰማይ አባቱ አስተማራቸው፡፡ እግዚአብሔር እንደሚወዳቸው አሳያቸው፡፡ ሕመምተኞችን ፈወሰ፤ በችግር ወስጥ የነበሩትንም ሁሉ አጽናና፡፡ ኢየሱስ የልጆች ወዳጅ ነበር፡፡ ልጆች ወደ እርሱ እንዲቀርቡ ፈለገ፡፡ ለእንርሱም ጊዜ ሰጣቸው፡፡ ልጆች ኢየሱስን ወደዱት፤ ከእርሱም ጋር አብረው ጊዜ ማሳለፍን ይወዱ ነበር፡፡ 
አንዳንድ ሰዎች ኢየሱስን አልወደዱትም፡፡ ተመቀኙትና ጠሉት፡፡ በጣም ስለጠሉትም ሊገድሉት ፈለጉ፡፡ አንድ አሰቃቂ ቀን ኢየሱስን በመስቀል ሰቅለው ገደሉት፡፡ ኢየሱስ ምንም በደል አልሰራም ነበር፡፡ አንተና እኔ ስለ በደልን እርሱ በቦታችን ሞተ፡፡

የኢየሱስ ታሪክ በሞቱ አያበቃም፡፡ እግዚአብሔር ከሞት አስነሳው! ተከታዮቹም አዩት፡፡ ከዛም አንድ ቀን ወደ ሰማይ ተመለሰ፡፡
ዛሬ እርሱ ሊያይህና ሊሰማህ ይችላል፡፡ እርሱ ስላንተ ሁሉን ያውቃል፤ ይጠብቅህማል፡፡ በጸሎት ወደ እርሱ ና፡፡

ለተጨማሪ መረጃ ያግኙን

በረሪ የውንጌል ጽሑፎችን (ትራክቶችን) ለማዘዝ

ማህደሮቹ ካደረኳቸው ተራ ነገሮች አንስቶ እስከ ተገለጡ ትልልቅ ክፋቶቼ ድረስ በተለያየ ርዕስ ተመዝግበው ተቀምጠው ነበር፡፡ “ያነበብኳቸው መጽሐፍት”፣ “የተናገርኳቸው ውሸቶች”፣ “ለሌሎች ሰዎች ያደረኳቸው ማጽናናቶች”፣ “የሳቅሁባቸው ቀልዶች” የሚሉ ሁሉ ይገኙ ነበር፡፡  “ወንድሞቼ ላይ የጮህኳቸው ነገሮች” የሚል ርዕስ ያለው አይነት ማህደሮችን ስመለከት የርዕሶቹ ትክክለኛነት በራሱ ያስቀኝ ነበር፡፡ እንደ “ቤተሰቦቼ ላይ ያኩተመተምኳቸው ነገሮች” አይነት ርዕስ ያላቸው ማህደሮች ደግሞ ምንም የማያስቁ ነበሩ፡፡ የተለያዩ ካርዶችን ባነበብኩበት ጊዜ ሁሉ ካርዶቹ ላይ ተጽፈው በነበሩት ዝርዝር ይዘቶች መደነቄን አላቆምኩም ነበር፡፡ አብዛኛውን ጊዜ ከጠበኳቸው በላይ ካርዶች በአንድ ማህደር ውስጥ የነበሩ ሲሆን አንዳንድ ጊዜ ደግሞ ተስፋ ካደረኳቸው ካርዶች ያነሱ ካርዶች ነበሩ፡፡

እነዚህን ማህደሮች ማየቴ ይህን ሁሉ ነገር አድርጊያለሁ ወይ ብዬ እንድገረም አድርጎኛል፡፡ በሀያ አመታት እድሜዬ እነዚህን በሺዎች ምናልባትም በሚሊዮኖች የሚቆጠሩ ካርዶችን ለመጻፍ የሚያስችል በቂ ጊዜ ነበረኝን? እያንዳንዱ ያየሁት ካርድ ግን ጊዜ እንደነበረኝ የሚያስረግጥ ነበር፤ ምክንያቱም እያንዳንዱ ካርድ በራሴ የእጅ ጽሁፍ የተጻፈ እና የራሴው ፊርማ ያረፈበት ነበር፡፡

“የሰማኋቸው ዘፈኖች” የሚል ርዕስ ያለበትን ዶሴ አውጥቼ ስመለከት የዶሴው ይዘት እየጨመረ ሲሄድ ይታወቀኝ ነበር፡፡ ካርዶቹ በጣም ተጠጋግተውና ተጠቅጥቀው ተቀምጠው የነበረ ሲሆን ከሁለትና ሶስት ሜትር በኋላ እንኳን የማህደሩውን መጨረሻ ማግኘት አልቻልኩም ነበር፡፡ እነዚህን ሁሉ ሙዚቃዎች ለማዳመጥ ባባከንኩት ጊዜ አፍሬ ማህደሩን ዘጋሁት፡፡

“የዝሙት ምኞት” የሚል ርዕስ ያለው ማህደር ጋር ስደርስ ሰውነቴን ሲቀዘቅዘኝ ተሰማኝ፡፡ የማህደሩን ትልቀት ላለማየት በትንሹ ሳብ አደረኩትና አንድ ካርድ ከውስጡ አወጣሁ፡፡ በላዩ ላይ ሰፍሮ የነበረውን ዝርዝር ይዘት ሳነብ በፍርሀት ተንቀጠቀጥኩ፡፡ እንዲህ አይነት አሳፋሪ ጊዜ ተመዝግቦ በመቀመጡ ሕመም ተሰማኝ፡፡

ድንገት ኃይለኛ ቁጣ በውስጤ ሲቀሰቀስ ታወቀኝ፡፡ “እነዚህን ካርዶች ማንም ማየት የለበትም! ማጥፋት አለብኝ!” የሚለው ሀሳብ ተቆጣጠረኝ፡፡ እንደ እብድ አድርጎኝ ማህደሩን ጎትቼ አወጣሁት፡፡ ምንም ትልቅ ቢሆንም አስብ የነበረው በውስጡ ያሉትን ካርዶች አራግፎ ማቃጠል ነበር፡፡ ነገር ግን ካርዶቹን ከማህደሩ ውስጥ አውጥቼ ወለሉ ላይ ለማራገፍ ስሞክር አንድም ካርድ ማውጣት አልቻልኩም፡፡ ካርዶቹን በእጄ በመያዝ ለመቀዳደድ ብሞክርም እንደ ብረት ጠንካራ የሆኑ በመሆናቸው ማንም ላደርግ አልቻልኩም፡፡

ተሸንፌ እና ተስፋ ቆርጬ ማህደሩን ወደ ነበረበት ቦታ መለስኩት፡፡ ግንባሬን ግድግዳው ላይ አስደግፌ በራሴ በማዘን በረጅሙ ተነፈስኩ፡፡ ድንገት ወደ ማህደሮቹ ስመለከት “ወንጌልን የሰበኩላቸው ሰዎች” የሚል ርዕስ የያዘ ማህደር አየሁ፡፡ የዚህ ማህደር እጀታ በአጠገቡ ካሉ ማህደሮች ደመቅ ያለ ሲሆን ምንም ያለተነካ በመሆኑ አዲስ ነበር፡፡ ይህን ማህደር ይዤ ስስበው ርዝመትዋ ከስምንት ሴንቲ ሜትር ያልበለጠች ትንሽዬ ሳጥን እጄ ላይ ወደቀች፡፡ በውስጥዋ የነበረው ካርድ ብዛት በአንድ እጄ ልቆጥረው የምችለው ነበር፡፡

ከዛም እንባ በአይኔ ላይ ግጥም አለና ማልቀስ ጀመርኩ፡፡ በጉልበቴ ተንበርክኬ ከሆዴ ስቅስቅ ብዬ አለቀስኩ፡፡ አለቅስ የነበረው ከተሰማኝ ታላቅ የሀፍረት ስሜት የተነሳ ነበር፡፡ እንባ ያዘሉ አይኖቼ በማህደሮች የተሞላውን መደርደሪያ ተመለከቱት፡፡ ስለዚህ ክፍል ማንም ሰው በፍጹም ማወቅ የለበትም፤ ቆልፌ ቁልፉን መደበቅ አለብን ብዬ አሰብኩ፡፡

እንባዬን ከአይኔ እየጠራረኩ እያለ ድንገት አየሁት፡፡ ወይኔ፣ በፍጹም እሱ መሆን የለበትም፡፡ እዚህ ቦታ ካልጠፋ ሰው ኢየሱስ ይገኛል ብዬ ያየሁትን ማማን አቃተኝ፡፡

ማህደሮቹን እየከፈተ ካርዶቹን ሲያነብ በተስፋ መቁረጥ እመለከተው ነበር፡፡ ምን ይለኝ ይሆን የሚለውን ሳስብ ከአቅሜ በላይ ሆነብኝ፡፡ ቀና ብዬ ፊቱን አተኩሬ ለማየት አቅም አጣሁ፡፡ ነገር ግን ከኔ በላይ ሀዘን እንደተሰማው ያስታውቅ ነበር፡፡ ሆን ብሎ መጥፎ መጥፎ የተመዘገበባቸውን ማህደሮች እያወጣ የሚያነብ መሰለኝ፡፡ እያንዳንዱን ነገር የሚያነበው ለምንድን ነው?

በመጨረሻ ዞር ብሎ በሀዘን ስሜት ተመለከተኝ፡፡ አስተያየቱ ንዴትን ሳይሆን ራሴን ዝቅ አድርጌ፣ ፊቴን በእጄ ሸፍኜ ድጋሚ ማልቀስ እንድጀምር አደረገኝ፡፡ ወደ እኔ መጣና በእጆቹ ትከሻዬ ላይ አቀፈኝ፡፡ ብዙ ብዙ ነገሮችን ማለት ሲችል ምንም ሳይናገር አብሮኝ አለቀሰ፡፡

ከዛም ብድግ ብሎ ወደ ማህደሮቹ ሄደ፡፡ ከአንዱ ጥግ ጀምሮ ማህደሮቹን እየመዘዘና እያንዳንዱን ካርድ እያወጣ የእኔን ስም እየሰረዘ በስሙ መተካት ጀመረ፡፡

“በፍጹም አይሆንም!” ብዬ በመጮህ በፍጥነት ቆሞ ወደ ነበረበት ቦታ ሄድኩ፡፡ ይዞት የነበረውን ካርድ ተቀብዬው በወቅቱ ማለት የቻልኩትን “በፍጹም አይሆንም” የሚለውን ቃል ደጋግሜ አልኩት፡፡ ስሙ በእነዚህ ካርዶች ላይ በፍጹም መጻፍ የለበትም ብዬ አሰብኩ፡፡ ነገር ግን በደማቅና የሚያምር ቀይ ቀለም የእኔ ስም ጠፍቶ የእርሱ ስም ተተካ፡፡ በደሙ ነበር የተጻፈው፡፡

በእርጋታ ካርዱን ከተቀበለኝ በኋላ በሀዘን የተሞላ ፈገግታን ፈገግ ብሎ ካርዶቹ ላይ ስሜን በስሙ መተካትና መፈረሙን ቀጠለ፡፡ እንዴት እንደሆነ በፍጹም ልረዳው ባልቻልኩት ፍጥነት የመጨረሻውን ካርድ ፈርሞ ማህደሩን በቦታው አስቀምጦ አጠገቤ መጥቶ ሲቆም አየሁት፡፡ እጁን ትከሻዬ ላይ አድርጎ “ተፈጸመ” አለ፡፡

ተንስቼ ቆምኩና እየመራኝ ከክፍሊቱ ወጣን፡፡ በክፍሊቱ በር ላይ ምንም ቁልፍ አልነበረም፡፡ ነገር ግን ገና የሚጻፍባቸው ብዙ ባዶ ካርዶች ነበሩ፡፡

*****

እግዚአብሔር ሕይወትህን እንዴት እንደሚመለከተው አስበህ ታውቅ ይሆን? “እኔ እላችኋለሁ፥ ሰዎች ስለሚናገሩት ስለ ከንቱ ነገር ሁሉ በፍርድ ቀን መልስ ይሰጡበታል” (ማቴዎስ 12፥36)፡፡ ለራሳችን ታማኞች ብንሆንና ባንዋሽ ደጋግመን በሀሳባችን እና በድርጊቶቻችን ኃጢአት መስራታችንን በሀዘንና በጸጸት እናምናለን፡፡ እኛም በሚስጥር ስላሰላሰልናቸው ሀሳቦች እና ስለሰራናቸው ስራዎች ማፈራችን አይቀርም፡፡ መጽሐፍ ቅዱስ በሮሜ 2፥16 ላይ “እግዚአብሔር በኢየሱስ ክርስቶስ……..በሰው ዘንድ የተሰወረውን በሚፈርድበት ቀን ይሆናል” ይላል፡፡ ሐዋርያው ጴጥሮስ “እንግዲህ ከጌታ ፊት የመጽናናት ዘመን እንድትመጣላችሁ……..ኃጢአታችሁ ይደመሰስ ዘንድ ንስሐ ግቡ ተመለሱም” (የሐዋርያት ሥራ 3፥19) ብሎ ሰብኳል፡፡ ኃጢአትህ በኢየሱስ ተደምስሶለሀል ነው ወይንስ ዛሬም ያሳድድሀል?

ነጻ መውጣት ትፈልጋለህን? ያለፈው ሕይወት ዘመንህ የሀሳብ እና የድርጊት ኃጢአት ሸክም ከብዶብሀልን? ኃጢአቶቻችን የልባችን እና የሕይወታችን ከባድ ሸክም ናቸው፡፡ “ኃጢአት የለብንም ብንል ራሳችንን እናስታለን፥ እውነትም በእኛ ውስጥ የለም” (1ኛ ዮሐንስ 1፥8)፡፡ “የኃጢአት ደመወዝ ሞት ነውና፤ የእግዚአብሔር የጸጋ ስጦታ ግን በክርስቶስ ኢየሱስ በጌታችን የዘላለም ሕይወት ነው” (ሮሜ 6፥23)።

ኢየሱስ ዛሬም ምህረትን ያደርጋል፡፡ ወደ አለም የመጣውና ደሙን ያፈሰሰው ለኃጢአተኞች ሁሉ ነው፡፡ እግዚአብሔር አቅዶት የነበረው የመዳን መንገድ ተገልጥዋል፡፡ መዳን ትወዳለህን? “እንግዲህ ልጁ አርነት ቢያወጣችሁ በእውነት አርነት ትወጣላችሁ” (ዮሐንስ 8፥36) ፤ (መዝሙር 51)። ወደ ኢየሱስ አሁን ና! ተጸጽተህ ኃጢአትህን ሁሉ ተናዘዝ፡፡ “በኃጢአታችን ብንናዘዝ ኃጢአታችንን ይቅር ሊለን ከዓመፃም ሁሉ ሊያነጻን የታመነና ጻድቅ ነው” (1ኛ ዮሐንስ 1፥9)። ኢየሱስ ከእርሱ ጋር እርካታ ወደ ሞላበት ሕይወት እንደሚመራህ እመነው፡፡ በእለት ተእለት የሕይወት እርምጃህ ምሪትን ይሰጥሀል፡፡ 

ክፍሊቱ - የባለቤትነት መብት 1995

New Attitudes/ Joshua Harris.

ለተጨማሪ መረጃ ያግኙን

በረሪ የውንጌል ጽሑፎችን (ትራክቶችን) ለማዘዝ

ሁላችንም ሀጢአትን የሚሰራ ተፈጥሮ አለን፤ ለሀጢአት ባሮች ነን፡፡ እኛ ሁላችን እንደ በጎች ተቅበዝብዘን ተፍተናል፡፡ መልካም የሚያደርግ የለም አንድስ አንኳ፡፡ ማንም ከሀጢአት የነፃሁኝ ነኝ ሊል አይችልም፡፡ መዋሸት፣ ማታለልና መስረቅ የሰው ተፈጥሮው ነው፡፡ ከልጅነታችን ትክክል እንዳልሆኑ እያወቅን የምናደርጋቸው ብዙ ነገሮች አሉ፡፡ ወደ አዋቂነት እድሜ መጥተንም እነዛኑ ነገሮች ለማድረግ እንደምንፈልግ አውቀናል፡፡ ሀጢአት ደመዎዝ አለው፡፡ ዋጋውን ሳይቀበል አይቀርም “በገዛ ሥጋው የሚዘራ ከሥጋ መበስበስን ያጭዳልና” (ገላትያ 6፡8)፡፡ ለሀጢአታችን ብዛት የሚገባውን ካሳ መክፈል የምንችልበት አቅም የለንም፤ ሀጢአትም ከቶ ወደ መንግስተ ሰማይ ሊገባ አይችልም፡፡ ስለዚህ ምን ይበጀናል? ንሰሀ ካልገባን  በስተቀር ተስፋ በሌለበት እንቀራለን፡፡  

አንድ ቀን ጌታ የተዘጋጁትን፣ ዳግም የተወለዱትን ከእርሱ ጋር በክብር እንዲሆኑ ሊወስዳቸው ከሰማይ ይወርዳል (1ኛ ተሰሎንቄ 4፡16-17)፡፡ መንግስተ ሰማይ ያማረና አስደሳች ይሆናል፡፡ “ነገር ግን። ዓይን ያላየችው ጆሮም ያልሰማው በሰውም ልብ ያልታሰበው እግዚአብሔር ለሚወዱት ያዘጋጀው” (1ኛ ቆሮንጦስ 2፡9)፡፡ ዝግጁዎች ካልሆንን ወደ ኋላ እንቀራለን፡፡ መጽሀፍ ቅዱስ፣ ከዚያ በኋላ ምድር በታላቅ ትኩሳት ይቀልጣል ይላል፡፡ ይህም እሳት ለዘለአለም እንደሚሆን ይነግረናል “ትላቸው ወደማይሞትበት እሳቱም ወደማይጠፋበት” (ማርቆስ 9፡44)፡፡ በዚያ ለዘለአለም ልቅሶና ጥርስ ማፏጨት ይሆናል፡፡ ወደ ኋላ ለሚቀሩት ስቃይና መከራ ይሆንባቸውል፡፡ “የሥቃያቸውም ጢስ ለዘላለም እስከ ዘላለም ድረስ ይወጣል” (ራዕይ 14፡11) ይህ ምን ማለት እንደሆነ ጠባብ አእምሮአችን ሊረደው አይችልም፡፡ የጠፋ፤ የተጣለ! ወደ ፊት የተሸለ ይሆናል የሚል ተስፈ የለም፡፡

ከሁሉ የሚያስከፋው፤ ከትዕቢት እና ከቸልተኝነት፣ ከተድላ ወዳጅነትና ከሀጢአት የተነሳ የዘላለም ህይወት ስጦታን ልናጣው መቻላችን ነው፡፡ ጥፋቱ የራሳችን እንጂ የማንም አይሆንም፡፡ የእግዚአብሔር ፍቅር  ከዘለአለም ሞት እጣ ፈንታ ሊያስመልጠን የደህንነትን መንገድ ስላዘጋጀልን ሁልጊዜ መዳን እንችል እንደነበረ አውቀን በምርጫችን በገሀነም እንሆናለን፡፡

ከ ዮሀንስ 3፡16-17 ስለ እግዚአብሔር ፍቅር የተሻለ ማብራሪያን ሊሰጥ የሚችል የለም፡፡ “በእርሱ የሚያምን ሁሉ የዘላለም ሕይወት እንዲኖረው እንጂ እንዳይጠፋ እግዚአብሔር አንድያ ልጁን እስኪሰጥ ድረስ ዓለሙን እንዲሁ ወዶአልና።ዓለም በልጁ እንዲድን ነው እንጂ፥ በዓለም እንዲፈርድ እግዚአብሔር ወደ ዓለም አልላከውምና”፡፡ ኢየሱስ ሁሉንም ሰው ወደ ህይወት ይጠራል፤ “እናንተ ደካሞች ሸክማችሁ የከበደ ሁሉ፥ ወደ እኔ ኑ፥ እኔም አሳርፋችኋለሁ።  ቀንበሬን በላያችሁ ተሸከሙ ከእኔም ተማሩ፥ እኔ የዋህ በልቤም ትሑት ነኝና፥ ለነፍሳችሁም ዕረፍት ታገኛላችሁ፤ቀንበሬ ልዝብ ሸክሜም ቀሊል ነውና”፡፡

በብሉይ ኪዳን ዘመን ሁሉ የነበሩ ሰዎች የኮርማ፣ የጠቦት፣ የፍየል እና የእርግብን ደም በማፍሰስ ለሀጢአት ስርየት እንዲሆንላቸው መስዕዋት ያቀርቡ ነበር፡፡ ለሀጢአት ስርይትን ለማግኘት ሞትና የደም መፍሰስ ብቸኛው መንገድ እንደሆነ ተገንዝበው ነበር፡፡ ኢሳያስ 53 ስለ ኢየሱስ “ለመታረድ እንደሚነዳ ጠቦት፥ በሸላቶቹም ፊት ዝም እንደሚል በግ፥ እንዲሁ አፉን አልከፈተም” ብሎ ይነግረናል፡፡ አዎን፤ ካለንበት ከጥፋት መንገድ ለመመለስ ኢየሱስን እንደ አዳኛችን አድርገን መቀበል አለብን፡፡ የእርሱ ደም ለኛ ሀጢአት ስርየት ሆነ፤ የሄደበትን መንገድ መከተል አለብን፡፡ “ኢየሱስም። እኔ መንገድና እውነት ሕይወትም ነኝ፤ በእኔ በቀር ወደ አብ የሚመጣ የለም” (ዮሀንስ 14፡6)፡፡ “ወደ እኔም የሚመጣውን ከቶ ወደ ውጭ አላወጣውም” (ዮሀንስ 6፡37)፡፡ የእግዚአብሔር ቃል ወደ ኢየሱስ ይጠቁመናል፤ የዓለምን ሀጢአት የሚያስወግድ የእግዚአብሔር በግ ይለዋል፡፡ መጽሀፍ ቅዱስ ኢየሱስ በምድር ላይ እንዴት እንደኖረ፤ ሸክማቸው የከበደባቸውን እንዴት እንዳሳረፈ፣ የታመሙትን እንደፈወሰ እና ለሞቱት ህይወትን እንደ ሰጠ ይነግረናል፡፡ በመጨረሻም በመስቀል ላይ እንደሞተ ሞትን ድል አድርጎ እንደተነሳም ይነግረናል፡፡ እርሲ ፍጹም የደህንነት መንገድ ሆኖልናል፡፡ ታድያ ይህን ታላቅ የደህንነት መንገድ ቸል ብንል ከእግዚአብሔር ቁጣ እንዴት እናመልጣለን?

የክርስቲያን ሀላፊነት

ከጥቂት ጊዜ በኋላ በምድር ላይ ያለን ቆይታ ያበቃል፡፡ ዋናው ጥያቄ፣ ሀላፊነታችንን ተወጥተናል? ለጠፉ ነፍሳት ስለ ክርስቶስ የመመስከር እድሉን አግኝተን ሳናደርገው ስንቀር አጋጣሚው ያልፈናል፡፡ ያቺ ነፍስ ክርስቶስን ሳታውቅ ወደ ዘለአለም ከተሸገረች ግዴታችንን ተወጥተናል ማለት እንችላለን? ለግድ የለሽነታችን ምን ምላሽ እንሰጣለን?

ጌታ በነብዩ ሕዝቅኤል በኩል እንዲህ ይናገራል፤ “እኔ ኃጢአተኛውንበእርግጥ ትሞታለህ ባልሁት ጊዜ፥ አንተም ባታስጠነቅቀው ነፍሱም እንድትድን ከክፉ መንገዱ ይመለስ ዘንድ ለኃጢአተኛው አስጠንቅቀህ ባትነግረው፥ ያ ኃጢአተኛ በኃጢአት ይሞታል፤ ደሙን ግን ከእጅህ እፈልጋለሁ” (ሕዝቅኤል 3፡18)፡፡ በዚህ ምዕራፍ ላይ ያሉትን አራት ተከታታይ ጥቅሶች አንብብ፡፡ እንነዚህ ጥቅሶች ሊያስፈሩንና ያለብንን ትልቅ ሀላፊነት ሊያስገነዝቡን ይገባል፡፡ እኛ ምስክሮቹ ነን፡፡ ለምድራዊ ነገሮች ያለን አመለካከትና ለመንፈሳዊ ነገሮች ያለን ትጋት ሰዎች ስለ ክርስትና በሚኖራቸው አመለካከት ላይ ተጽኖ ያሳድራል፡፡ በመንፈስ ቅዱስ ሀይል ልንሞላ ያስፈልገናል፡፡ ልባችንም በእግዚአብሔር ፍቅር መሞላት አለበት፡፡ እውነተኛ ምስክሮች እንድንሆን ለሚመፉ ነፍሳት ግድ ሊለን ይገባል፡፡ ብዙ ጊዜ ልባችን እንዲነሳሳ ተግተን ከመጸለይ ይልቅ ይህ እስኪሆን ዝም ብለን እንጠብቃለን፡፡ ክርስቲያን ሆይ ዛሬ፤ በፊታችን ላለው ትግል እራሳችንን እንዴት እናበረታታው? ሀላፊነታችንን እንወጣ ይሆን ወይስ የዘላለም ህይወት ስጦታን እናጣዋለን፡፡ ለጌታ ማድረግ ያለብንን አሁን እናድርግ! “ሊመጣ ያለውም ይመጣል አይዘገይምም” (እብራውያን 10፡37)፡፡

ጌታ ሊመጣ ነው፣ ጊዜው መች እንዲሆን ባናውቅም
በእኩለ ሌሊት አሊያም በጠዋት በቀትርም
ምሽትም ላይ ቢሆን፣ ይመጣል ሊወስደን
እንጠብቀው ይሆን፣ ሁሌም ተዘጋጅተን?

ለተጨማሪ መረጃ ያግኙን

በረሪ የውንጌል ጽሑፎችን (ትራክቶችን) ለማዘዝ